drie vrouwen aan het woord die allen, vol enthousiasme, het forelvissen eigen hebben gemaakt…
Ik ben Giny Reijnders, 44 jaar jong en moeder van twee prachtige zoons, de ene 13 jaar en de andere 8 jaar. In het dagelijkse leven ben ik werkzaam op een kantoor en in de weekenden is het tijd
voor mijn hobby. Ongeveer anderhalf jaar geleden aangestoken door de forelgekte, daarvoor ook wel gevist, maar dan af en toe en meestal zeevissen, een enkele keer op een vijver geweest om te
forellen. Maar eenmaal een paar keer achter elkaar gevist te hebben was ik om, en wat begon als grapje….ik ga dat NK ticket wel ff halen…..ging ik mee doen aan de competitie bij Zederik.
Waarschijnlijk blijft dat NK ticket een droom maar dromen zijn er om uit te komen dus ik blijf proberen.
Toen hoorde ik van al mijn vismaatjes over de Forelshop Trout Cup serie A-Belgium wedstrijden, ik dacht….waarom niet… en heb me opgegeven. Wauw, de eerste wedstrijd in Geel vergeet ik niet snel
meer…stond ik daar met mijn 4 hengeltjes en geleende hengelrekje. Ik keek om me heen en de moed zakte me in de schoenen. Maar wat heb ik een top dag gehad! Heerlijk gevist en wat was ik trots op
mezelf, ik was als middelmoot geëindigd en had aardig wat van mijn vismaatjes onder me gelaten. En uiteraard moet ik nog heel veel leren en kan ik mezelf nog heel wat verbeteren, maar iedere keer
leer je bij.
Zo vind ik het vissen met powerbaitdeeg niks en gebruik ik altijd wasmotten. Bij het onthaken van de gevangen vis gebeurt het me regelmatig dat ik geen haakje meer aan mijn lijn heb :( De ene
keer gaat het goed en de andere keer denk ik… wat sta ik hier in hemelsnaam te prutsen. Maar de gezelligheid en de sfeer bij de Forelshop Trout Cup serie A-Belgium wedstrijden is echt super.
Maar wat me ook opviel is dat het een echte mannenwereld is, met twee dames aan de vijver en verder mannen mag dat best iets wat veranderen. Dus een oproep aan alle dames…. gewoon er voor gaan en
pak die hengel!
Ik ben Melissa Mariman, één van de weinige meisjes die aan forelvissen doet.
Ik ben door mijn papa beginnen vissen op forel toen ik 11 jaar was. Toen nog heel old school met maden en een grondlijn met een grote bol deeg aan. In de jaren daar op ben ik mij, mede door papa,
gaan toeleggen op wedstrijdvissen. Wat ik hier nu zo leuk aan vind is dat ik de mannen een poepje kan laten ruiken en mijn deel van de vis kan vangen. Het is ook gewoon een gezellig samenzijn met
vrienden. Elke keer is het gieren van plezier.
Het minder leuke aan forelvissen is dat je hengels zo snel vuil worden als je met deeg gaat vissen. Vind het ook zo spijtig dat er zo weinig meisjes meedoen. Als ik vrij ga vissen zie je er wel
veel aan de waterkant staan, maar in wedstrijd ben ik één van de weinigen.
Mijn eerste ervaring met wasmotten aan de haak rijgen.. dit was niet zo fijn. Ik dacht “van laat die dikke vieze maden maar mooi in het potje waar ze in zitten”. Maar als je dan ziet wat voor een
resultaat deze geven als je ze er aan hebt is echt niet normaal. De ene na de andere forel kan je er mee verleiden tot een aanbeet.
Het zou fijn zijn om meer vrouwen, zowel vrij vissen als ook in de wedstrijd te hebben zodat we kunnen laten zien dat we echt wel ons mannetje kunnen staan in deze “mannensport”. Als je als vrouw/meisje graag op forel vist, durf over de drempel te stappen en kom eens een wedstrijd meevissen. Iedereen is er zo behulpzaam en vriendelijk. Je vangt gegarandeerd wel jouw visje !
Veel plezier en tot aan de waterkant.
Mijn naam is Marga Ensink-te Nijenhuis en het vissen op forel begon voor mij zo'n 15 jaar geleden. Mijn man, Hennie Ensink, was met voetballen gestopt vanwege rugproblemen en thuiszitten was niet echt ons leventje. Vaak hoorde ik verhalen van hem, dat hij met z'n vader ging vissen en zo ontstond het idee om mij dat ook maar eens te leren, want ik zag mijzelf niet met een boekje naast mijn man te zitten aan de vijver. Nou je raadt het al, het werd al gauw een wedstrijdje tussen ons wie de meest vis ving, en zoals altijd ging ik mijn leermeester voorbij, en ohhh.. wat had ik daar een lol in. Er werd natuurlijk ook meteen materiaal gekocht om nog beter en sneller een aanbeet van een forel te krijgen, andere hengels, lijnen, dobbers en loodjes enz.
Moet wel zeggen dat ik geen levend aas gebruik, geen wasmotten, geen pieren, geen meelwormen; ná 15 jaar lukt het mij nog steeds niet om die griezels aan een haakje te krijgen, maar gelukkig voor
de vrouwen, die het net als ik griezeltjes vinden is er ook powerbaitdeeg ( een soort deeg die je in een vorm aan je haakje maakt) en honeyworms ( imitatie wormpjes).
Zelf heb ik ooit meegedaan met het NK forelvissen, wat een spektakel en van de 125 deelnemers, ben ik 25ste geworden. Wat was ik trots!!
jammer alleen dat er zo weinig vrouwen aan meedoen, ben er van overtuigd dat er meer vrouwen zijn, die net zo goed kunnen vissen als onze mannelijke collega's. Dus aan alle vrouwen die dit lezen, neem vaker een hengel in de hand.. echt het is een super hobby.
met dank aan Giny Reijnders, Melissa Mariman en Marga te Nijenhuis
Dit artikel is gericht aan meisjes, vrouwen… Hopelijk door bovenstaande belevingen raak je nu zelf ook enthousiast.. ga eens rustig aan de waterkant van een forelvijver kijken, hoe alles in zijn
werk gaat.. en schroom je niet als je iets wilt vragen aan een visser… forelvissers helpen elkander en zorgen voor een gemoedelijk, gezellige sfeer aan de waterkant!
Happy fishing,
Ron Rothuis,
©Promoteam Forelshop.nl